In de maand voor de kerstvakantie nam ik deel aan een lerend netwerk omtrent “jonge ontwikkelingsleeftijd”.
Alle partners tekenden in voor uitwisseling op andermans werkvloer om zo nieuwe ervaringen en inzichten op te doen, alsook eigen observaties met mogelijke adviezen daarbij, uit te wisselen.
Ikzelf maakte kennis met Kocameleon, een inclusieve kinderopvang en verbond me ertoe om me 5 vrijdagvoormiddagen open te stellen voor, te smijten in en mogelijke tips en tricks te delen met de coördinator en het personeel aldaar.
Het was zonder twijfel, een zeer boeiende ervaring! Ik deel graag deze ervaring….
Vooreerst was het 15 jaar geleden dat ik nog een baby van 3 maanden oud in mijn armen had gehad, dus dat was alvast terug even wennen.
Hoewel….dat wennen duurde vrij kort hoor en ik genoot algauw van de warme lijfjes in kruippakjes van badstof!
Even enthousiast plofte ik neer op de speelmat en vond snel plezier in de eenvoud van experimenteren en exploreren van materialen met de half-jarigen. Ook het samen lezen van boekjes en zingen van liedjes met de peuters beviel me wel.
Tot….. A op een ochtend binnenstapte. Een flinke peuter van bijna 3 jaar, die over enkele maanden naar de kleuterschool zou gaan. A had een ontwikkelingsvertraging, alsook de diagnose autismespectrumstoornis.
A zocht veelal dezelfde plekjes op in de grote gemeenschappelijke ruimte en speelde niet met het speelgoed zoals de anderen. Hij gebruikte allerhande materialen om zintuiglijke sensaties te creëren, herhaalde dit eindeloos indien dit niet doorbroken werd door een begeleider of ander kind. Aangezien A. geen opvallend probleemgedrag vertoonde, liet de begeleiding hem zijn eigen ding wat doen. Hij kon zichzelf toch rustig bezighouden, nietwaar?
Vanuit mijn kennis en ervaring, sprak ik over moeilijkheden bij ASS zoals gebrek aan verbeelding, over de nood aan expliciet nieuwe spelmaterialen aanleren, over de nood aan groot-motorische bewegingsmaterialen (ook binnen), over mogelijke overprikkeling door of angst voor de onvoorspelbaarheid van de anderen (baby’s en peuters, daar A sterk mijdingsgedrag liet zien en zich fysiek op afstand van de groep hield.
We haalden meer inlegpuzzels aan, bouwplaat met DUPLO-blokken en demonstreerden aan A wat we van hem verwachtten, bv ik bouw een toren. A imiteerde en/of zette de taak verder. We spraken over auti-vriendelijk spelmateriaal of het auti-vriendelijk aanbieden van spelmateriaal. Welke ondersteuning of aanpassingen hebben jonge kinderen met ASS vaak nodig, hoe kan ik hen uitlokken, uitnodigen, uitdagen, motiveren?
De kinderverzorgsters gaven aan dat ze het fijn vonden meer achtergrond te krijgen bij het ‘waarom’ van het gedrag van A, alsook kleine tips om hem onder andere meer te betrekken. Ik op mijn beurt leerde wasbare luiers verschonen en bij de maaltijd in elk handje een lepel aan te geven, daar deze kinderen nog kunnen/mogen ontdekken welke hun voorkeurshand is op die manier.
Een ware knoeiboel vond ik het, die peuters met hun pureetjes 🙂
Dankbaar om deze unieke ervaring en inkijk, al werd nog maar eens bevestigd dat baby- en peuterverzorging toch niet op mijn lijf geschreven is. 😉
Dát, en een heleboel ideeën ter bevordering van het stimuleren en betrekken van cliëntjes met autisme, al dan niet met een verstandelijke beperking, goot ik in een uitgebreid verslag ter attentie van de coördinator, met wie het heel fijn uitwisselen was…..
Hartelijke groeten,
Renee Vollebregt