In CKSA-school ‘De Dobbelsteen’ bereiden de schoolgenoten van Kaat zich tot in de puntjes voor op 21 maart. Dan is het namelijk WERELDDOWNSYNDROOMDAG en die willen ze niet zomaar voorbij laten gaan.
Kaat zit in de derde kleuterklas en stroomt volgend schooljaar door naar het eerste leerjaar. Achter de schermen wordt al hard gewerkt om haar daar met open armen te kunnen ontvangen.
Deze morgen is Kaat samen met ondersteuner Lotte Scheynen in de klassen van het schoolgebouw waar ook hààr klasje zit, overal een brief gaan rondbrengen.
Kaat oefende samen met ondersteuner Lotte aan de hand van Leespraat het volgende zinnetje in ‘‘Wil je dit ophangen?’. Dat was de vraag die ze moest stellen om ervoor te zorgen dat haar uitnodigende affiche een plaats aan elk prikbord krijgt.
Dinsdag bekennen de leerlingen van De Dobbelsteen met een allegaartje van verschillende sokken aan hun voeten op een knettergekke manier… KLEUR.
Zij kúnnen dat!
Daarom vinden wij dat Kaat en haar vrienden ware geluksvogels zijn!
De directie van Vrije Basisschool De Linde vroeg aan ExpAnt24 of ondersteuners een vorming konden geven voor alle kinderverzorgsters van het SGKOD. Deze groep van kinderverzorgsters verlangt naar meer expertise. Collega’s Karen en Kato brachten een stukje vorming rond ASS waarin zowel gerichte informatie als handige tips en tricks aan bod kwam.
Daarnaast bestond de vorming uit een ‘deelmoment waarbij er kon gepraat worden over moeilijke trajecten of situaties op school.
Als laatste stond ‘waardering’ op het programma. Kato vroeg vooraf aan alle scholen om iets te voorzien voor de kinderverzorgsters die bij hen werken: een filmpje, een foto, een tekst, een presentje… De filmpjes werden in de vorm van een QR-code gegeven zodat ze op het einde van de vorming persoonlijk konden worden bekeken en mee naar huis konden genomen. Ook de ‘fysieke’ bedankingen werden afgegeven. Het was duidelijk dat deze extra waardering heel veel deugd deed!
In de maand voor de kerstvakantie nam ik deel aan een lerend netwerk omtrent “jonge ontwikkelingsleeftijd”.
Alle partners tekenden in voor uitwisseling op andermans werkvloer om zo nieuwe ervaringen en inzichten op te doen, alsook eigen observaties met mogelijke adviezen daarbij, uit te wisselen.
Ikzelf maakte kennis met Kocameleon, een inclusieve kinderopvang en verbond me ertoe om me 5 vrijdagvoormiddagen open te stellen voor, te smijten in en mogelijke tips en tricks te delen met de coördinator en het personeel aldaar.
Het was zonder twijfel, een zeer boeiende ervaring! Ik deel graag deze ervaring….
Vooreerst was het 15 jaar geleden dat ik nog een baby van 3 maanden oud in mijn armen had gehad, dus dat was alvast terug even wennen.
Hoewel….dat wennen duurde vrij kort hoor en ik genoot algauw van de warme lijfjes in kruippakjes van badstof!
Even enthousiast plofte ik neer op de speelmat en vond snel plezier in de eenvoud van experimenteren en exploreren van materialen met de half-jarigen.Ook het samen lezen van boekjes en zingen van liedjes met de peuters beviel me wel.
Tot….. A op een ochtend binnenstapte. Een flinke peuter van bijna 3 jaar, die over enkele maanden naar de kleuterschool zou gaan. A had een ontwikkelingsvertraging, alsook de diagnose autismespectrumstoornis.
A zocht veelal dezelfde plekjes op in de grote gemeenschappelijke ruimte en speelde niet met het speelgoed zoals de anderen. Hij gebruikte allerhande materialen om zintuiglijke sensaties te creëren, herhaalde dit eindeloos indien dit niet doorbroken werd door een begeleider of ander kind.Aangezien A. geen opvallend probleemgedrag vertoonde, liet de begeleiding hem zijn eigen ding wat doen. Hij kon zichzelf toch rustig bezighouden, nietwaar?
Vanuit mijn kennis en ervaring, sprak ik over moeilijkheden bij ASS zoals gebrek aan verbeelding, over de nood aan expliciet nieuwe spelmaterialen aanleren, over de nood aan groot-motorische bewegingsmaterialen (ook binnen), over mogelijke overprikkeling door of angst voor de onvoorspelbaarheid van de anderen (baby’s en peuters, daar A sterk mijdingsgedrag liet zien en zich fysiek op afstand van de groep hield.
We haalden meer inlegpuzzels aan, bouwplaat met DUPLO-blokken en demonstreerden aan A wat we van hem verwachtten, bv ik bouw een toren. A imiteerde en/of zette de taak verder. We spraken over auti-vriendelijk spelmateriaal of het auti-vriendelijk aanbieden van spelmateriaal. Welke ondersteuning of aanpassingen hebben jonge kinderen met ASS vaak nodig, hoe kan ik hen uitlokken, uitnodigen, uitdagen, motiveren?
De kinderverzorgsters gaven aan dat ze het fijn vonden meer achtergrond te krijgen bij het ‘waarom’ van het gedrag van A, alsook kleine tips om hem onder andere meer te betrekken. Ik op mijn beurt leerde wasbare luiers verschonen en bij de maaltijd in elk handje een lepel aan te geven, daar deze kinderen nog kunnen/mogen ontdekken welke hun voorkeurshand is op die manier.
Een ware knoeiboel vond ik het, die peuters met hun pureetjes 🙂
Dankbaar om deze unieke ervaring en inkijk, al werd nog maar eens bevestigd dat baby- en peuterverzorging toch niet op mijn lijf geschreven is. 😉
Dát, en een heleboel ideeën ter bevordering van het stimuleren en betrekken van cliëntjes met autisme, al dan niet met een verstandelijke beperking, goot ik in een uitgebreid verslag ter attentie van de coördinator, met wie het heel fijn uitwisselen was…..
Collega’s Gitte en Dany openden hun DCD-koffer en lieten ons aan de hand van diverse opdrachten ervaren hoe iemand met DCD in het dagelijks leven functioneert.
DCD = Developmental Coordination Disorder = Coördinatieotwikkelingsstoornis of Dyspraxie.
Dit is een onzichtbare stoornis met een enorme inpakt op informatieverwerking, waardoor de schoolloopbaan ernstig bemoeilijkt kan worden.
DCD geeft aanleiding tot problemen met plannen, coördineren en automatiseren van (bepaalde) motorische vaardigheden (grove en/of fijne motoriek). Vaak zijn er ook gerelateerde leerproblemen.
Ondersteuners (type 4) begeleiden heel wat kinderen met DCD. Ze delen tips, doen aanpassingen, stimuleren en helpen bij organisatie en planning.
Onze folder: ‘Een leerling met DCD in de klas’ geeft alvast een hoop handige werktips voor het optimaal begeleiden van kinderen met DCD in het basisonderwijs.
Boeiend én confronterend tegelijk om als ondersteuner even in de schoenen van een leerling met DCD te staan!
Dat de zithouding belangrijk is voor de ontwikkeling van het leren schrijven, lezen en rekenen, daar moet je de leerkrachten van St-Filippus in Schoten niet meer van overtuigen. Een goed gesteunde zithouding, waarbij de voeten de grond kunnen raken en de armen gesteund kunnen liggen op de tafel, zorgt voor een meer relaxte schrijfhouding. Iets waar standaard stoelen en tafels niet altijd een juist antwoord op geven.
Er wordt op school dan ook heel wat aandacht gegeven aan een zo correct mogelijke zithouding voor alle kinderen.
De afgelopen jaren werd dit door ondersteuners van ExpAnt24 ook geregeld in de kijker gezet. In eerste instantie bij de leerlingen die ondersteuning krijgen, maar stilaan ook meer en meer bij vele andere kinderen. Aangepaste voetbankjes, stoelverhoging, schuine tafelbladen… er werd heel wat uitgetest. Niet altijd even gemakkelijk om op grotere schaal vol te houden.
Tijdens de voorbije zomervakantie deed de school via de ouderraad een oproep om triptrapstoelen te verzamelen voor de school. Die oproep had een groot succes. Er werden een heel aantal van deze stoelen op school afgeleverd.
Na wat aanpassen en instellen zitten er ondertussen in alle klassen van het eerste tot het derde leerjaar een paar kinderen op een triptrap. Ook tijdens onze ondersteuningen bij kleuters kunnen we gebruik maken van een triptrap om ook hen op een aangepaste plaats te laten werken.
En zoals je ziet op de foto’s … er zijn zeker nog stoelen welkom op school.
